Instellingen kunnen zorg voor verstandelijk beperkten niet meer aan
Spit dook in de wereld van de complexe gehandicaptenzorg
Zorginstellingen maken miljoenen verlies op de complexe gehandicaptenzorg. Instellingen zijn daarom terughoudend met het opnemen van nieuwe mensen. Sommige zorg wordt zelfs opgezegd en onorthodoxe maatregelen – zoals het inzetten van een vakantiewoning als opvangadres – worden niet geschuwd, blijkt uit onderzoek van Spit dat deze week in zowel dagblad Trouw als in De Groene Amsterdammer verscheen.
Spit-leden Hester den Boer en Catrien Spijkerman spraken het afgelopen half jaar tientallen mensen die werkzaam zijn in de gehandicaptenzorg over het probleem, ook interviewden ze zorgbestuurders, cliënten en hun ouders. Ze voerden verschillende enquêtes uit onder 92 cliëntondersteuners.
Hoe kwamen jullie op het onderwerp?
Spijkerman: “We kregen een tip van iemand die werkzaam is bij een belangenorganisatie. Toen we wat dieper in het onderwerp doken bleek al gauw dat de specifieke ‘VG7-groep’ al heel lang in de knel zit. Het gaat om volwassen mensen die gedragsproblemen hebben, en mensen die verstandelijk beperkt zijn. Het zijn mensen die naast hun verstandelijke beperking ineens agressief gedrag kunnen vertonen, zichzelf ernstig kunnen beschadigen en soms ook nog verslaafd zijn. Dit is een heel lastige groep voor hulpverleners om te begeleiden.”
Wat was een belangrijk moment in het onderzoek?
Den Boer: “We spraken allerlei mensen en op een gegeven moment kwamen we uit bij de cliëntondersteuners. Zij zijn onafhankelijke belangenbehartigers die kijken of je wel krijgt waar je recht op hebt als je langdurige zorg nodig hebt. Zij bleken een erg goede bron. Ze voelen zich op dit moment erg gefrustreerd over de gang van zaken: zo wordt de zorg voor dit type patiënten soms zelfs opgezegd door zorginstellingen. Mensen komen zo echt op straat te staan.”
“We hebben ook meerdere mensen gevonden die hier mee te maken hadden. Zo vonden we de zus van Jeroen, die deed een oproep op LinkedIn met de vraag: ‘Wie wil er voor mijn broer Jeroen zorgen?’. De organisatie waarbij hij woonde had de zorg opgezegd, en geen enkele organisatie wilde hem vervolgens opnemen: ‘te complex’. Jeroen heeft uiteindelijk zelfs een tijdje in een vakantiepark gewoond omdat hij nergens terecht kon.”
Mag een instelling zomaar de zorg opzeggen?
Spijkerman: “Nee, maar instellingen lieten ons wel weten dat ze het eigenlijk niet meer aankunnen. De zorg voor deze groep is te duur, want het tarief dat ze voor deze mensen krijgen is niet toereikend. Al jaren wordt er meer geld beloofd; nu komt er 6,5 procent bij. Maar dat is gewoon niet genoeg om deze groep mensen goed te kunnen opvangen.”
Draag je ons werk een warm hart toe?
Ons werk is tijdrovend en kostbaar. Jouw donatie helpt ons de volgende keer nog dieper te graven!
Is misschien een deel van het probleem ook dat veel sneller een beroep wordt gedaan op instellingen? Voor klachten die vroeger helemaal niet voor behandeling in aanmerking kwamen! Die zogezegd geen etiket hadden?