"Duurzame" overbevissing
Hoe Nederlandse vissers met een nieuwe visserijmethode de Noordzee leegvissen
Een nieuwe Spit-publicatie deze week in De Groene Amsterdammer. Na tips van vissers hebben we ons een aantal maanden ondergedompeld in de flyshootvisserij. Dat is een van oorsprong Deense visserijmethode, die is herontdekt en vervolgens geoptimaliseerd door de Nederlandse vissersvloot.
De sector zelf prijst deze methode aan als duurzaam, omdat er minder brandstof wordt verbruikt en de vis puntgaaf uit het net komt. Maar kleinschalig werkende vissers langs de Noordzeekust en wetenschappers zien ook een andere realiteit. De flyshooters vangen soms soorten waarvoor ze geen vangstrechten hebben. Die worden weer overboord gegooid. Een visser die we spraken ziet geregeld een spoor van dode vissen op plekken waar flyshooters hebben gevist.
Daarnaast richten deze schepen zich vooral op soorten waarvoor geen quota zijn afgesproken, omdat er te weinig wetenschappelijke informatie over bekend is. En dat is een recept voor overbevissing, zeggen wetenschappers. ‘In Nederland heeft die visserij een industriële vorm aangenomen’, duidt directeur Hans Polet van het Vlaamse Instituut voor Landbouw en Visserij. ‘Dunne lijntjes zijn vervangen door zware kabels en het vermogen van de vaartuigen is verhoogd. In zijn huidige vorm is de flyshoot een experimentele visserijmethode. Dan moet je wetenschappers mee aan boord nemen, data verzamelen, en eerst beoordelen wat de impact is op het ecosysteem, de hoeveelheid bijvangst en de vissterfte. Pas daarna kun je eventueel uitbreiden.’
Maar zo ging het niet. Na het Europese verbod op pulsvissen, zijn Nederlandse vissers massaal gaan investeren in de flyshootmethode, blijkt uit ons onderzoek, dat we samen deden met Apache. Dat leidt geregeld tot botsingen met Franse vissers in het Kanaal, waar veel vaartuigen tegelijkertijd op dezelfde soorten vissen.
Als het aan Polet ligt, moet er een radicale verandering komen in het Europese visserijbeleid. ‘Dat je ongeremd op niet-gequoteerde soorten kunt vissen en het ook nog mag aanprijzen als “duurzaam”, laat zien dat het Europese visserijbeleid ziek is. Het is nu te veel top down, met allerlei regeltjes die worden opgelegd. Vissers mogen van mij vissen zoals ze willen, met de puls, met de flyshoot, voor mijn part met een koffiefilter. Zolang voor de wetenschap maar duidelijk is wat de impact is op de bestanden. We moeten toe naar een visserijbeleid waarin het ecosysteem centraal staat.’
De lange versie staat deze week in De Groene Amsterdammer en bij Apache. Een korte versie lees je nu bij ons op de site.
En nog een update uit ons visserijdossier: deze week verscheen ons onderzoek over de krillvangst in Antarctische wateren in het Engels bij de Daily Maverick. Spit-lid Ingrid Gercama reisde ervoor van Noorwegen naar het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika en zag hoe visserijmultinationals bezig zijn in rap tempo de hoofdmaaltijd van walvissen uit de zee te vissen.
